DC
Een geweldige 'Sound-Machine'
Waarom zou een moderne muzikant nog een Moog kopen, terwijl er zoveel voordelige(r) alternatieven zijn? Nou, omdát het een Moog is. Een onvergelijkbare, iconische synthesizer met een legendarisch verleden die voor mij herinneringen oproept aan de 70-er jaren muziek...
Met een zeer overtuigende klank. Krachtig als het nodig is, maar ook lieflijk als het kan.
Vorig jaar wilde ik van een NL-se winkel een SubPhatty kopen; maar wat bleek? Tot twee keer toe kreeg ik voor de nieuwprijs(!) een 'afgeragde' bak met stof in de richels en wiebelige knoppen, vol met krassen en vingerafdrukken. Natuurlijk werd dat bij de importeur bot ontkend, maar met mijn jarenlange ervaring wéét ik dat die bakken vast wel op een workshop of een beurs zijn gebruikt. Stijlloos en niet goed voor het merk. Als tijdelijke 'tussenpaus' een Boog (Model D) geprobeerd. Geweldig geluid dat 'akelig' veel op het origineel lijkt, maar ik vond de 'workflow' en het gebrek aan presetgeheugen wat frustrerend (wat als ik na drie maanden een remix wil doen...?). En ook een Bass-Station II die ik als een 'poor mans Moog' beschouw, is een goede synth. Zeker voor bas, maar ook solo en effectgeluiden. Hoewel de bediening simpel is, incl. de 'hands on' extra parameters, vond ik het BS-sologeluid in mijn mixen eerder wat 'jengelig' dan de overtuiging die de SP wel heeft. Van origine ben ik gitarist, maar ik wissel mijn gitaarsoli graag af met een strakke synthsolo. Tja..., en toen kwam deze nieuwe Subsequent-25 uit! Wat een plaatje!
Een geluk bij mijn toenmalige teleurstelling, want deze Moog ziet er veel fraaier uit dan de SP. Het kleine broertie van de Sub-37, zeg maar. Mét fraaie houten zijpanelen, duofonie en verbeterde circuits. De Sub-37 vind ik ook te duur. Die extra toetsen heb ik niet per sé nodig. Ook de sequencer is voor mij niet belangrijk: ik ben creatief genoeg om zelf mijn muziek te maken 😎.
Hoe klinkt de Subsequent-25? Ook als een Moog. Met de 'klassieke', bekende klanken van weleer, maar ook diepe bassen, snijdende soli en fraaie effecten zijn mogelijk.
Helaas zijn er maar 16 presets direct beschikbaar, maar met de meegeleverde 'Editor' zijn de patches wel uitwisselbaar. Een klein nadeel van deze Editor is dat Mac OSX pas vanaf OSX.9 werkt.
De Moog heeft door het licht hellende paneel een aangename en overzichtelijke 'workflow'. Een nieuw geluid is zo gemaakt. Met de Editor zijn er nog diepere lagen beschikbaar om een klank verder te bewerken en/of op een computer op te slaan enz.
Deze 'Sound-Machine' is precies wat ik al jaren zoek (waar andere vijftigers in hun tweede jeugd een Harley Davidson kopen..., etc.). Toegegeven, een Moog is niet goedkoop, maar het is wél 'handbuilt in USA' en blijft zijn waarde houden t.o.v. de vele kastjes van Chinese bodem.
Voor dit geld kun je drie Boogs kopen of de nieuwe Poly D mét meer toetsen, effecten en een vierstemmige polyfonie (maar die heeft dan weer geen geheugen).
Echter, als je zoals ik eindelijk die 70-er jaren Droom zélf wilt beleven, dan is het (mij) elke euro waard. Het is een synthesizer waar ik nog jarenlang met plezier naar kijk én op wil spelen. In veel opzichten een verbetering t.o.v. de SubPhatty. Het is de huidige nieuwprijs wel waard. Wellicht is er t.o.v. de SP toch een (klein) nadeel voor echte podiumartiesten? De matzwarte behuizing kán bij slecht verlichte leesproblemen geven. Een kleine bühnelamp is dan aan te raden.
N.B. Ik vind maar één aspect 'irritant'; dat is het fel fluctuerende LFO-rate LED-lichtje (maar dat was me al bekend van de SP; ik plak het simpelweg af 😏).
Met een zeer overtuigende klank. Krachtig als het nodig is, maar ook lieflijk als het kan.
Vorig jaar wilde ik van een NL-se winkel een SubPhatty kopen; maar wat bleek? Tot twee keer toe kreeg ik voor de nieuwprijs(!) een 'afgeragde' bak met stof in de richels en wiebelige knoppen, vol met krassen en vingerafdrukken. Natuurlijk werd dat bij de importeur bot ontkend, maar met mijn jarenlange ervaring wéét ik dat die bakken vast wel op een workshop of een beurs zijn gebruikt. Stijlloos en niet goed voor het merk. Als tijdelijke 'tussenpaus' een Boog (Model D) geprobeerd. Geweldig geluid dat 'akelig' veel op het origineel lijkt, maar ik vond de 'workflow' en het gebrek aan presetgeheugen wat frustrerend (wat als ik na drie maanden een remix wil doen...?). En ook een Bass-Station II die ik als een 'poor mans Moog' beschouw, is een goede synth. Zeker voor bas, maar ook solo en effectgeluiden. Hoewel de bediening simpel is, incl. de 'hands on' extra parameters, vond ik het BS-sologeluid in mijn mixen eerder wat 'jengelig' dan de overtuiging die de SP wel heeft. Van origine ben ik gitarist, maar ik wissel mijn gitaarsoli graag af met een strakke synthsolo. Tja..., en toen kwam deze nieuwe Subsequent-25 uit! Wat een plaatje!
Een geluk bij mijn toenmalige teleurstelling, want deze Moog ziet er veel fraaier uit dan de SP. Het kleine broertie van de Sub-37, zeg maar. Mét fraaie houten zijpanelen, duofonie en verbeterde circuits. De Sub-37 vind ik ook te duur. Die extra toetsen heb ik niet per sé nodig. Ook de sequencer is voor mij niet belangrijk: ik ben creatief genoeg om zelf mijn muziek te maken 😎.
Hoe klinkt de Subsequent-25? Ook als een Moog. Met de 'klassieke', bekende klanken van weleer, maar ook diepe bassen, snijdende soli en fraaie effecten zijn mogelijk.
Helaas zijn er maar 16 presets direct beschikbaar, maar met de meegeleverde 'Editor' zijn de patches wel uitwisselbaar. Een klein nadeel van deze Editor is dat Mac OSX pas vanaf OSX.9 werkt.
De Moog heeft door het licht hellende paneel een aangename en overzichtelijke 'workflow'. Een nieuw geluid is zo gemaakt. Met de Editor zijn er nog diepere lagen beschikbaar om een klank verder te bewerken en/of op een computer op te slaan enz.
Deze 'Sound-Machine' is precies wat ik al jaren zoek (waar andere vijftigers in hun tweede jeugd een Harley Davidson kopen..., etc.). Toegegeven, een Moog is niet goedkoop, maar het is wél 'handbuilt in USA' en blijft zijn waarde houden t.o.v. de vele kastjes van Chinese bodem.
Voor dit geld kun je drie Boogs kopen of de nieuwe Poly D mét meer toetsen, effecten en een vierstemmige polyfonie (maar die heeft dan weer geen geheugen).
Echter, als je zoals ik eindelijk die 70-er jaren Droom zélf wilt beleven, dan is het (mij) elke euro waard. Het is een synthesizer waar ik nog jarenlang met plezier naar kijk én op wil spelen. In veel opzichten een verbetering t.o.v. de SubPhatty. Het is de huidige nieuwprijs wel waard. Wellicht is er t.o.v. de SP toch een (klein) nadeel voor echte podiumartiesten? De matzwarte behuizing kán bij slecht verlichte leesproblemen geven. Een kleine bühnelamp is dan aan te raden.
N.B. Ik vind maar één aspect 'irritant'; dat is het fel fluctuerende LFO-rate LED-lichtje (maar dat was me al bekend van de SP; ik plak het simpelweg af 😏).
2
0
Evaluatie melden
